Rozważając wymianę czynnika chłodniczego R-404A lub R-507 na czynnik chłodniczy o niższym lub wyższym masowym natężeniu przepływu, należy najpierw sprawdzić zgodność średnic rurociągów pod kątem akceptowalnych oporów i prędkości przepływu nowego czynnika. Zgodność ta jest ważna dla utrzymania odpowiedniej wydajności i dostatecznego powrotu oleju do skrzyni korbowej sprężarki. Także termostatyczny zawór rozprężny wymaga sprawdzenia, czy nadaje się do strumienia masy innego niż w przypadku czynników R-404A i R-507. Zawory rozprężne sterowane elektronicznie wymagają bardzo małych modyfikacji, bądź nie potrzebują ich wcale.

Instrukcje wymiany czynnika.
 Uwagi na temat przygotowania układu: W toku przezbrajania istniejącego układu chłodniczego należy zwrócić uwagę na zgodność materiałową i stan obecnych uszczelnień. Na ten stan wpływa temperatura i ciśnienie pracy oraz stopień odkształcenia. Wytwarzanie próżni w układzie może spowodować zmianę położenia uszczelki i powstanie nieszczelności.

1. Zapisanie bieżących parametrów pracy. Przed dokonaniem jakichkolwiek ingerencji, należy porównać aktualne parametry robocze z wartościami nominalnymi. Po skorygowaniu ewentualnych niezgodności należy zapisać dotychczasowe parametry pracy, jako bazę do późniejszej oceny pracy układu z nowym czynnikiem chłodniczym. Dotyczy to temperatury i ciśnienia w poszczególnych miejscach instalacji, z uwzględnieniem parownika, skraplacza, elementu dławiącego oraz ssawnego i tłocznego króćca sprężarki. Wartości te będą przydatne do wyregulowania układu po przezbrojeniu na nowy czynnik.

2. Zgromadzenie R-404A/R-507 w zbiorniku. Całą ilość obecnego czynnika chłodniczego należy odessać do zbiornika. Jeśli w układzie nie ma zbiornika, to płyn roboczy należy od razu usunąć z instalacji z wykorzystaniem stacji do odzysku, zdolnej do osiągnięcia lub przekroczenia wymaganego podciśnienia. Czynnik chłodniczy powinien się znaleźć w butli do odzysku. NIE WOLNO WYPUSZCZAĆ CZYNNIKA CHŁODNICZEGO DO ATMOSFERY Warto znać nominalne napełnienie układu chłodniczego czynnikiem R-404A/R-507. Jeśli nie jest ono znane, to należy zważyć odzyskany płyn roboczy. Ilość ta posłuży do wstępnego określenia napełnienia układu nowym czynnikiem.

3. Wybór oleju. W większości przypadków, olej obecny w układzie z czynnikiem chłodniczym R-404A lub R-507 nadaje się do pracy z nowym czynnikiem (zaleca jest zastosowanie rozpuszczalnego środka smarnego, zaaprobowanego przez wytwórcę sprężarki). Rozbieżności w składzie różnych olejów utrudniają uogólnianie tych rekomendacji. Producent sprężarki podaje odpowiednią lepkość i markę oleju. Jeśli olej jest zanieczyszczony lub zakwaszony, to niezbędna jest jego wymiana.

4. Odzysk oleju. Ponieważ wiele małych hermetycznych agregatów sprężarkowych nie posiada króćców do spustu oleju, konieczne może się okazać wymontowanie agregatu z układu chłodniczego, w celu odzysku środka smarnego. Olej da się wtedy wyprowadzić przez króciec ssawny, w czym można pomóc ręczną pompką olejową. Jeśli natomiast agregat sprężarkowy posiada króciec olejowy, to środek smarny można wyprowadzić bez demontażu agregatu, za pomocą malej ręcznej pompki. W przypadku bardziej rozległych układów chłodniczych, olej należy odzyskać z kilku miejsc. Szczególnej uwagi wymagają przy tym nisko położone „pułapki” olejowe, przede wszystkim występujące w sąsiedztwie parowników.

5. Pomiar ilości oleju. Należy zmierzyć i zapisać objętość oleju wyprowadzonego z układu chłodniczego. Porównanie jej z ilością zalecaną przez producenta sprężarki pozwoli się upewnić, że odzyskano większość środka smarnego. Ponadto objętość ta pozwoli określić ilość nowego oleju, wprowadzanego do instalacji w kolejnym kroku procedury.

6. Wprowadzenie oleju poliestrowego do sprężarki. Producent sprężarki zaleca konkretny rodzaj oleju, zwykle poliestrowego. Należy go wprowadzić do sprężarki w takiej samej ilości, jak środek smarny odzyskany w punkcie 5 instrukcji. Posługując się olejem poliestrowym należy przestrzegać wskazówek jego wytwórcy. Przykładowo, zaleca się, aby olej estrowy był raczej pompowany niż wlewany, aby ograniczyć pochłanianie wilgoci z powietrza. Z tego samego względu, układy zawierające olej poliestrowy nie powinny pozostawać otwarte do atmosfery dłużej niż przez 10 do 15 minut. Pamiętać trzeba, że wytwarzanie próżni w instalacji nie usunie wilgoci z oleju poliestrowego. Jedynym efektywnym środkiem jest tu filtr-odwadniacz.

7. Montaż sprężarki. Sprężarkę należy z powrotem zainstalować w układzie, w sposób typowy i przewidziany przez jej producenta.

8. Sprawdzenie elementu dławiącego. Różnice w masowym natężeniu przepływu starego i nowego czynnika mogą stwarzać konieczność regulacji termostatycznych zaworów rozprężnych. Szczególną uwagę trzeba poświęcić układom niskotemperaturowym. Należy zasięgnąć opinii producenta obecnego zaworu na temat przydatności tego elementu do pracy z nowym czynnikiem.

9. Wymiana filtra-odwadniacza Podczas zastępowania starego czynnika chłodniczego innym płynem roboczym zawsze zaleca się wymianę filtra-odwadniacza. Dostępne są dwa zasadnicze rodzaje tych elementów – z wypełnieniem proszkowym lub stałym. Wymieniając olej na rozpuszczalny z czynnikami grupy HFC, szczególnie jeśli jest on bardziej polarny, jak oleje poliestrowe, korzystne może być zainstalowanie filtra w przewodzie ssawnym.

10. Kontrola szczelności. Układ chłodniczy należy sprawdzić pod kątem szczelności, z zastosowaniem zwykłych procedur i wyposażenia.

11. Wytworzenie próżni. W typowy sposób należy też wytworzyć w instalacji próżnię, aby usunąć powietrze i inne gazy nieskraplające się. Zaleca się aby wytworzyć głębokie podciśnienie zarówno po stronie niskiego, jak i wysokiego ciśnienia. Podłączenie pompy próżniowej tylko do strony niskociśnieniowej nie zapewni usunięcia wilgoci i gazów permanentnych w dostatecznym stopniu. Do pomiaru podciśnienia należy wykorzystać odpowiedniej klasy elektroniczny wakuometr, gdyż zwykłe manometry chłodnicze nie umożliwiają dokładnego odczytu.

12. Napełnienie układu nowym czynnikiem. Podczas napełniania układu chłodniczego przezbrajanego z R-404A/R-507 należy postępować według tych samych reguł, jak dla zastępowanego płynu roboczego. Trzeba pamiętać, że zazwyczaj nowy czynnik jest mieszaniną zeotropową. Aby układ prawidłowo pracował z nowym czynnikiem, trzeba go napełniać tylko cieczą. Podając ciekły czynnik do przewodu ssawnego trzeba chronić sprężarkę przed zalaniem, dozując płyn za pomocą zaworu dławiącego, dzięki czemu czynnik dotrze do niej już w postaci pary. UWAGA: Przewodu ssawnego nie należy napełniać cieczą, aby nie uszkodzić sprężarki. Napełnienie względem R-404A lub R-507: zalecane wstępne wprowadzenie nowego czynnika do układu w ilości 85% napełnienia nominalnego.

13. Kontrola pracy układu Po uruchomieniu instalacji należy odczekać do ustabilizowania się parametrów roboczych. Jeśli wstępnie wprowadzona ilość czynnika okaże się niewystarczająca, to należy dodawać go w porcjach po 5% pierwotnego napełnienia, aż do osiągnięcia pożądanych parametrów roboczych.
    
    
14. Ciśnienie ssania i tłoczenia. Aby nie przepełnić układu, bardziej niż na poziomowskazach czy wziernikach przepływu należy polegać na mierzonych parametrach pracy (włącznie z ciśnieniem tłoczenia i ssania, temperaturą ssania, przegrzaniem i poborem prądu przez agregat sprężarkowy). Obliczając przegrzanie czynnika chłodniczego będącego mieszaniną zeotropową należy wziąć pod uwagę parametry nasycenia dla pary nasyconej suchej. Z kolei do prawidłowego określenia dochłodzenia właściwe są parametry nasycenia dla cieczy nasyconej. Średnią temperaturę parowania lub skraplania można wyliczyć jako średnią arytmetyczną z temperatury cieczy nasyconej i temperatury pary nasyconej suchej pod danym ciśnieniem.
    
    
15. Oznakowanie układu. Po przezbrojeniu układu należy wykonać oznakowanie, z uwzględnieniem rodzaju czynnika oraz marki i lepkości oleju chłodniczego. Podczas przyszłych prac serwisowych informacje te pomogą we właściwym doborze płynu roboczego i środka smarnego.

Umiejscowiona etykieta musi zawierać sformułowanie:

„ Zawiera fluorowane gazy cieplarniane objęte Protokołem z Kioto „

System dokumentowania czynności wykonywany jest przez certyfikowany personel oraz jest prowadzony w formie papierowej i uzupełniany przez przedsiębiorcę, który w pełni za niego odpowiada, a także jest zabezpieczony przed dostępem osób nieuprawnionych.

Personel wykonujący czynności objęte zakresem procedury zobowiązany jest do zapoznania się z procedurą.